جزیره علم

می خواستم ماه رمضان امسال آدم بشوم. چند ماه قبل درخواست داده بودم که اگر بشود به عنوان پزشک در ماه رمضان به عراق بروم تا شاید در جوار ائمه عراق کمی تا قسمتی آدم بشوم. نشد که نشد. ایام و شبهای رمضان را گذراندم خبری نشد که نشد. خودم که خودم را خوب می شناسم. کمی تا قسمتی نا امید شده بودم که چند روز پیش زنگ زدند آماده شو برای پرواز به نجف. فهمیدم خیلی مغرور بوده ام و حالا قراره یک چشمه ای از حضرات معصومین نشانم دهند.

حالا کربلایم کربلا. گرم و داغ و خلوت، شاید بتوانم از باب الحسین وارد شوم و آدم شوم.

راستی قضیه جالبی از باب الحسین دارم که خواندنی است:

یکی از دستخطهای مرحوم صاحب مکیال را می خواندم: ایشان خوابی را از یکی از منبری های زمان خودش یادداشت کرده بود: خواب می بیند صحرای محشر است و او به دیوار یبلند می رسد. دنبال در و دروازه اش می گردد تا به دربی می رسد که دو نفر حاجب داشت و مانع شدند و گفتند این دری نیست که تو وارد شود. وی دیوار را ادامه می دهد تا می رسد به دری که پهنایش هزار هزار ذراع بود و ابدا حاجب و دربانی نداشت و بالای آن نوشته بود: هذا باب الحسین.

دعاگوی آنهایی هستم که اگر می توانستند التماس دعا می گفتند.

انتشار در جزیره علم در تاریخ 16/5/93 توسط: دکتر سید مهدی موحد ابطحی

پانوشت:

مرحوم آیه الله سیدمحمد تقی موسوی اصفهان نویسنده کتاب مکیال المکارم فی فوائد الدعا للقائم بود که به دستور امام زمان (عج) کتابی می نویسد و نامش را نیز آن حضرت تعیین می کنند. این کتاب به عربی است ولی ترجمه های فارسی و . . . نیز دارد.